‘DOE DAT NOU N…’
Ik kon me nog net op tijd inhouden. Ze was moe en ze was gevallen. In het park.
Het wondje op haar teen was weer open gegaan, haar knie bloedde en ze had een flinke schaafwond aan haar elleboog. Uiteraard ging dit gepaard met veel tranen en hard gehuil.
Het doet ook gewoon pijn als je valt, als je moe bent een beetje extra en als je bloed ziet dan lijkt het het einde van de wereld.
Althans, zo gaat dat bij mijn kinderen!
Een dikke knuffel en even bijkomen op een bankje in de buurt bleek wonderen te verrichten. Waar haar eerste reactie was:
‘Ik wil naar huis. Naar mijn hondje. Het doet zoooo’n pijn’…
bleek er na de acceptatie weer ruimte te ontstaan om gewoon weer te gaan met die banaan. Ze stond op en daar ging ze weer. All smiles en vol overgave.
Ik stond op het punt om te roepen:
“Doe dat nu NIET! Straks doe je jezelf weer pijn!”
Gelukkig was ik nog zo helder (en dat is best knap met een paar gebroken nachten wegens de warmte) om me te realiseren dat ik daarmee meer kwaad dan goed doe…
…want wat doe je nu eigenlijk als je dit zegt tegen je kind?
Het draagt in ieder geval niet bij aan zijn of haar zelfvertrouwen! En waar hebben wij als volwassenen vaak een gebrek aan?
Juist: ZELFVERTROUWEN!
We hebben misschien prachtige dromen, wensen en ideeën maar voeren ze niet uit, want….
Vaak zit daar ANGST voor de mening van een ander, angst om te falen etc….
Of we doen een poging en gooien meteen de handdoeken in de ring als het niet meteen lukt of als we een keer hebben ‘gefaald’.
Whatever that means…
Terwijl niemand van ons in één keer heeft leren lopen, praten, schrijven…
Daar gaan eerst heel wat stappen aan vooraf en heel wat mislukte pogingen! Maar juist daardoor en door die frustratie misschien wel leren we het als kind uiteindelijk wel. Dat maakt JUIST dat we nog meer ons best doen om het WEL onder de knie te krijgen.
Met SUCCES!
Als we later groot zijn, zijn velen het alleen verleerd om door te zetten. Jammer!
Komt dat doordat we te vaak zijn geconfronteerd met onze ‘faalervaringen’? Dat er te vaak is gezegd ‘Niet doen… anders ga je weer…’? Dat we dat uiteindelijk zijn gaan geloven? Om vervolgens te denken dat als het niet in één keer lukt we het niet kunnen?
Wat als we wel doorzetten?
Wat als je wel je doel voor ogen houd?
Wat als je er wel voor gaat?
Vallen en weer opstaan.
Laten we onze kinderen alsjeblieft hun eigen SUCCES en FAAL ervaringen laten ervaren. (Waarbij de gezondheid, veiligheid en schadeloosheid natuurlijk wel in acht worden genomen.) Doorzetten en ervoor gaan zoals alleen kinderen dat kunnen.
Laten we er eens van gaan GENIETEN en het BEWONDEREN. Wij kunnen er nog het nodige van leren!
Zodat zij het behouden als hun KRACHT en wie ze ZIJN. Zodat ze het niet weer opnieuw hoeven te leren als ze later groot zijn.
Laten we het dan zelf ook doen. Van je ‘fouten’ leer je immers. GROEIMOMENTEN.
❤ “Gewoon nog een keer. Blijf proberen!” ❤
Liefs,
Kim