FALEN
Of eigenlijk moet ik zeggen angst om te falen. Ik denk dat ik zo’n beetje de queen was in het zien van allerlei beren op de weg om vooral maar niet te doen wat ik het allerliefste zou doen.
… maar hoe had ik mij nu dan gevoeld als ik mijn angst om te falen was blijven voeden?
Deze post komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Al mijn content is geïnspireerd door iets en dit onderwerp kwam gisteren ter sprake en ik wist dit mag gedeeld worden.
Gisteren vertelde een vriendin dat ze totaal niet happy was op de plek waar ze nu zat (qua werk) en dat dit (logisch!) doorwerkt op andere aspecten in haar leven.
Dat herken ik van een aantal jaren terug.
Je bent sneller kortaf.
Je bent oordelend naar een ander.
… maar ook knetterhard naar jezelf.
Je voelt je opgejaagd.
Je wilt van alles, maar er komt helemaal niets uit je handen.
… en zo kan ik natuurlijk nog wel even doorgaan, want iedereen ervaart het anders. En toch is er heel vaak zoveel herkenning.
Waarom? Waarom houden we onszelf op onze plek als we daar niet happy zijn?
Een reden kan zijn: ANGST OM TE FALEN!
Maar is falen niet iets wat wij mensen hebben bedacht? Wat nou als falen niet zou bestaan? Wanneer faal je eigenlijk?
Mijn burn-out zorgde ervoor dat mijn ogen echt open gingen. Het is nu of nooit. Ik kan me goed voorstellen dat iemand die (nog) niet zo diep is gegaan nog ff blijft doorsudderen.
Lekker veilig en je tegelijkertijd flink k.u.t. voelen met grote regelmaat.
Weetje?
Wat nou als je nu eens ging denken en voelen dat je ALTIJD HET BESTE DOET WAT JE KUNT voor dat moment. Ja, soms gaat het anders dan gehoopt, maar dan kun je drie dingen doen:
– de handdoeken in de ring gooien en de slachtoffer uithangen
– het ‘accepteren’ dat het wellicht niet iets voor jou is
– je doel voor ogen houden en leren van de ervaringen die zich voordoen op het pad dat je doorloopt
Ik kies al een hele tijd voor het laatste, want ik realiseer mij ook dat de bestemming helemaal niet het belangrijkste is. De weg er naartoe des te meer.
“Ja, maar jij durft dat ook gewoon.”
Dat is wat ik regelmatig hoor. Nou, lieverds. Ik schijt soms ook zeven kleuren. Mijn hoofd draait soms ook overuren. Alleen het is MIJN KEUZE om mijn leven door angst te laten leiden of aan het einde van de rit (bij wijze van, maar nu natuurlijk ook al!) te zeggen:
“Ik heb altijd geprobeerd om trouw te blijven aan mijzelf.”
Ja, dat gaat met vallen en opstaan. Ja, ook ik heb mijn onzekerheden daarin.
Maar het belangrijkste voor mij is: ik kan mijzelf altijd recht in de spiegel aan blijven kijken en mijn kinderen ook.
… want in eerste instantie deed ik het niet eens voor mijzelf. Maar voor die twee lieverds, omdat ik ze dat gevoel wat ik al die tijd voelde niet wilde laten ervaren.
En nu ik helemaal zen ben met wie ik ben, wat ik wil en datgene wat nog niet zo lekker loopt of eigenlijk waar ik in mag groeien (dat past beter bij me) gewoon accepteer en ervan leer gun ik mijzelf en mijn kinderen onze eigen leer- en groeimomenten.
Zelfs als lukt iets niet wat je zo graag wilt dan nog heb je niet gefaald. Je hebt namelijk DE BALLEN BIJ ELKAAR GERAAPT om ergens voor te gaan, om het gewoon te doen! Ookal vond je het retespannend.
HOPPA! ????❤️
…en van ‘falen’ word je alleen maar mooier, flexibeler, creatiever, krachteriger en steeds een beetje meer THE REAL YOU!
Wees trots op jezelf en het pad dat je bewandeld, because your true colors are beautiful! ❤️