Exact twee jaar geleden startte Lymée op de basisschool. Destijds vertelde ze ons:
‘Ik heb er wel heel veel zin in, maar ik ga jullie dan wel heel erg missen. Daar word ik wel een beetje verdrietig van.’
… en zo ontstond de gezinsliefdes-armband zoals zij had bedacht. Iedereen mocht een kleurtje kiezen, inclusief de hond. En hoe toevallig dat zij met haar neusje het witte kraaltje koos. ????
Uiteindelijk mocht de armband niet baten, want helaas kreeg ze op haar eerste wendag een invaljuf die meteen over haar (lichamelijke) grenzen ging. Ze was compleet in paniek! En ik wilde haar zo absoluut niet achterlaten. School moet veilig voelen en dat voelde zij zich daar absoluut niet bij deze juf op dat moment.
Dit bracht wel enige discussie tussen Mig en mij, want ja wat doe je dan? Een juf van de andere klas (nu Nahia’s juf) kwam bij ons staan en stelde voor om de invaljuf te vragen of ik erbij mocht blijven. Zo kon ze toch hopelijk een positievere ervaring opdoen en had ze haar veilige haven bij zich.
Ik ben toen samen met haar in de klas blijven wennen tot na het fruit eten en heb diezelfde dag nog contact opgenomen met haar vaste juf. In overleg hebben we toen besloten dat ze alleen bij haar 2 tot 3 keer in de week tot en met het fruit eten zou komen wennen de eerste weken. (Ze had twee vaste juffen) Als het nog te spannend zou zijn, mocht ik blijven.
… en dat gebeurde dus ook. Overigens niet alleen was ik extra in de klas, ook Nahia moest dan blijven. Zij vond het geweldig!
Twee weken later op haar verjaardag wilde ze heel graag trakteren in de klas en wilde ze proberen alleen te blijven, want zoals ze zelf zei:
‘Ik ben nu wel gewend mama! Dat lukt nu wel.’
Ze zou dan wel een andere vaste juf hebben die er op de eerste twee dagen van de week was, maar dat was helemaal oke. Toen die dag aangebroken was, verliep het alleen wel een beeeeeetje anders. Ze verstopte zich onder haar deken en schreeuwde heel hard:
‘IK GA NIET NAAR SCHOOL!!’
Toen ze gekalmeerd was heb ik school gebeld dat het niet he-le-maal gelukt was om op tijd te komen en ook vroeg ik of ik haar juf even kon spreken om te overleggen hoe of wat.
Zij verwoordde exact hetzelfde als wat mijn idee al was: kom maar wanneer de spanning gezakt is, al is het aan het einde van de dag.
Top! De afspraak was gemaakt en ik vond het ook belangrijk om ons daar aan te houden, want hoe dan ook ik kon er niet eeuwig bij blijven en ze was ook echt toe aan school. Het was alleen heel spannend voor haar en ze moest wennen aan de vele en de nieuwe prikkels die er in een kleine ruimte op haar afkwamen.
Een half uurtje later was ze weer helemaal haarzelf en vertrok ik met een blij meisje en haar zelfgebakken bananenbrood, haar lievelings, naar school. Ookal had ze deze juf nog nooit ontmoet de juf had wel meteen contact met Lymée toen ze naar haar verjaardagscadeau vroeg (een elektrische tandenborstel van Frozen) en graag wilde horen hoe ze die heerlijk ruikende ‘cake’ gemaakt had.
Fijn!
Ze vond het nog steeds een beetje spannend en op schoot bij de juf vloeide er een klein traantje bij haar (en bij mij!). Echter toen ik 10 minuten later uit de AH stapte waar ik een boodschapje had gedaan kreeg ik al een foto van de juf toegestuurd met een lachende Lymée die heerlijk aan het verven was. ????
Vandaag startte ze na de vakantie wederom met een onbekende juf. Een nieuwe juf die elke maandag komt. Dat vond ze ook weer heel spannend vond. Aan de vorige juf die maar 1 dag kwam kon ze niet wennen. Vooral de geur vond ze heel vervelend en ze moest echt niets van haar hebben. Als ik de klas verliet zei ze altijd:
‘Mam, zeg maar tegen de juf dat ze nog even niet bij me mag komen.’
Eerst even acclimatiseren, het toverwoord bij Lymée!
Vandaag ging het heel anders met de nieuwe juf. Spetter haar knuffeldolfijn moest wel mee mee en eenmaal in de klas moest ze even wennen aan alle energieën, prikkels en indrukken die er opeens in volle glorie weer waren zo na een rustige vakantie, maar daarna was het helemaal prima. De juf verwachtte niets en had alle begrip voor de kinderen die het spannend vonden. Zo fijn!
Nadat ik Nahia een deurtje verderop naar haar klas had gebracht en daarna weer langs Lymée haar klas liep zag ik haar heerlijk lachen om iets wat de juf vertelde.
❤️
Dat deed mijn moederhart zo goed!
Hoe verliep het vanochtend bij jullie? Waren jullie kids ook weer toe aan school?