Onlangs reageerde iemand n.a.v. werkelijk een hele waardevolle post van mijn kant met de volgende reactie:
‘Wat ik mij altijd afvraag bij de genoemde “opvoedcoatshen” In hoeverre je zelf met echt moeilijk gedrag van je eigen kind hebt meegemaakt. Heb je alles anders kunnen oplossen met die vragen, of komt dat weer uit een boekje? Er zit een enorm verschil in kinderen. In de juiste manier van opvoeding vinden. En wat bij de een wel werkt, werkt bij een ander kind helemaal niet.’
Eerlijk? Ik steigerde van binnen wel ff. Zo’n kloppend gevoel in mijn borst. Ik had namelijk mijn ultieme vragen gedeeld in de betreffende post die ALLES voor je kunnen veranderen. Ik wist ook dat het mijn ego was die zo steigerde, dus ik wilde wachten met reageren tot het weer rustiger in mij was. Mijn reactie zegt immers alles over mij. Het triggerde me, maar eigenlijk was het een doodnormale vraag.
Interessant Kim!
NATUURLIJK is elke kind anders. Natuurlijk is elke ouder anders. Natuurlijk laat jouw kind jou zien met zijn/haar gedrag waar jouw pijnstukken liggen. En jij kan dat als enige oplossen door naar JEZELF te luisteren.
Ze vroeg dus of ik zelf met moeilijk gedrag te maken heb gehad. Toen alles was gezakt bedacht ik me dat jij je dit wellicht ook afvraagt en dat ik hier eigenlijk graag iets over wil en kan delen. Ik zal je er iets over vertellen.
Alleen mijn GEDACHTEN en OUDE PIJNSTUKKEN die GEZIEN en GEHOORD WILLEN WORDEN zorgen ervoor dat ik iets als moeilijk gedrag zie.
Ik heb twee meisjes. Eén van bijna 6 en één van 4 jaar. Je begrijpt misschien wel dat die errug aan elkaar gewaagd kunnen zijn en elkaar kunnen uitdagen.
Allebei zijn het hooggevoelige meisjes met een flink temperament en behoorlijke eigenwijsheid. En je begrijpt ook vast wel welk gedrag dit met zich mee kan brengen.
De één richt dit naar binnen en de ander naar buiten. Je hebt vast wel een idee hoe dat (uiteindelijk) tot uiting komt.
Althans, dat kon er heel heftig aan toe gaan.
MEGA DRIFTBUIEN hebben zich hier voorgedaan met de oudste tussen haar 1,5 en 3,5 jaar. Ik noemde het wel eens: alsof de duivel erin zat. Maar echt.
Toen ik dit als moeilijk gedrag zag, had ik hier vreselijk veel moeite mee. Toen ik hier anders naar ging kijken, maar VOORAL toen ik aan die stukken ging werken waarop ze mij zo raakte veranderde alles. Toen ik zag waardoor ik zo boos kon worden, gefrustreerd raakte of het gewoon niet meer wist kwam er een wereld van verschil!
Het maakte mij ‘de pis niet meer lauw’ als zij alle overprikkeling kwijt moest. Ja, soms hadden we eerder weggemoeten van een verjaardag of waren we er niet bij om die buien te kunnen voorkomen. Dat kan, dat is oke. Wat ik wel altijd heb gevonden is dat ik er mee moet ‘dealen’.
Ze zijn niet voor niets bij mij (en vriendlief natuurlijk) geboren!
Ik mag iets leren van het gedrag van mijn kinderen. En ik hoop dat jij die mij volgt hier (langzamerhand) ook zo over gaat denken en het zelfs gaat ervaren.
Kijk, ik ben universitair opgeleid als opvoedingsondersteuner, holistisch opgeleid als (baby)coach en tevens energetisch opgeleid als (kinder)coach.
… maar mijn grootste leerschool waren en zijn nog steeds toch echt mijn kinderen! Daar kan geen enkel opvoedboek tegenop. Ze kunnen me enkel bepaalde inzichten geven.
… want weetje, inmiddels:
Voel ik mij gezegend met een kind die mij triggert, prikkelt of uit de tent lokt, want zo leerde ik om de controle los te laten.
Ik ben dankbaar voor hun hoge mate van sensitiviteit, want daardoor kwam ik tot het inzicht dat ik meer mocht ‘aarden’ of gronden, in mijn lijf mocht zakken en vanuit mijn hart mocht leven in plaats van alles vanuit mijn hoofd beredeneren.
Hoe lastig ik het ook vond ik ben blij dat mijn kind kan dubben en treuzelen, want ik leerde de schoonheid en mogelijkheden van de stilte in te zien.
Ik vond de onoplettendheid van de jongste lastig, maar het deed me in zien dat ik mocht leren focussen en in het hier en nu mocht gaan leven.
Dankbaar ben ik voor hun ‘rebelse’ momenten, want het daagt mij uit om out of the box te denken en al het geleerde los te laten en mijn creativiteit te laten stromen.
… en zo kan ik nog tal van voorbeelden noemen en het enige wat ik daarvoor hoef te doen is intunen op mijzelf (en/of mijn kind). Keer op keer. En de volgende vragen (waardoor de vraag gesteld werd) helpen ook jouw invulling van de opvoeding en het moederschap bij moeilijk gedrag echt 360 graden draaien. Je hebt altijd antwoord vanuit jezelf waardoor je moeilijk gedrag niet meer als moeilijk gaat zien, maar als iets wat jou tot bloei wil laten komen!
… en dat is een hele andere benadering, maar absoluut de benadering die jij jezelf en je kind mag gunnen. Vanuit LIEFDE.
???? Welke overtuiging over hoe het zou “moeten” draag ik bij me?
????Welke angst zit er eigenlijk achter mijn overtuiging? Ja, die is er ALTIJD! Het allermooist is om de angst achter de angst helder te krijgen.
????Wat zou er gebeuren als ik die angst zou herkennen, erkennen en loslaten?
????Hoe zou ik me dan voelen?
????Hoe zou de situatie verlopen als ik daardoor vanuit vertrouwen en liefde zou reageren en handelen?
????Hoe zou ik dan eigenlijk reageren?
Wat een GESCHENK aan jezelf en je kind als je dat weet te omarmen. Wat biedt dat een mogelijkheden die in geen enkel opvoedboek terug te vinden zijn.
❤️
Pak het op! Ieder moment dat het zich voordoet. Dat gaat namelijk het VERSCHIL maken. Neem dan contact met mij op via kim@vidababy.nl
Liefs Kim