KLEINE KINDEREN EN OPRUIMEN
Te gekke combinatie! Wat jij?
Vanavond was het weer zover. De meisjes waren werkelijk heerlijk aan het spelen. Ik kan niet anders zeggen. Een genot om naar te kijken.
‘We gaan op vakantie mam.’
‘Veel plezier meiden! Waar gaat de reis naartoe?’
‘Naar de Ulebelt en Landal.’
Fully dressed en met lots of bagage gingen ze ‘op pad’ (van de slaapkamer naar de woonkamer). Zoals het een echt gezin betaamd, natuurlijk. Ze hadden immers een baby mee.
‘Dat heb je allemaal nodig hè mam? Als je met kinderen op vakantie gaat.’
Boeken, laarzen, dekens, een vloerkleed, de Grimms regenboog, pennen, schriften, keukenspulletjes, kaartjes en niet te vergeten een piano! Allemaal werd het in de extra grote auto gepropt die ze hadden gebouwd van de salontafel en twee triptrapjes waarbij een hoeslaken fungeerde als dak.
Te gek natuurlijk. Ze hadden de tijd van hun leven!
Maarja, 1,5 uur later was het toch echt tijd om naar bed te gaan. Ze waren moe, maar opruimen…
‘Onze auto mag toch wel blijven staan mam?’
‘Lijkt jou dat handig voor papa en mama vanavond?’
‘Uhm nee, maar ik vind hem zo mooi. En ik heb geen zin om op te ruimen.’
En roetsj! Weg was ze. Springen op het bed. Rennen door de woonkamer. Waar die ander inmiddels gebleven was? Op het toilet! Geweldige plek om tijd te rekken natuurlijk. Uiteindelijk waren ze weer samen in de woonkamer en fungeerde het dak van de auto als verstopplek voor de slak waar ze wonderbaarlijk genoeg plotseling in omgetoverd waren.
Ondertussen had ik al een paar keer gevraagd of ze wilden opruimen. Niks noppes nada. Ik baalde al een klein beetje, maar dacht ook ‘dit kan anders’.
‘Weet je wat. Nahia jij mag alle kaartjes in het bakje doen.’
‘Mag ik dat doen mam? Ik weet hoe dat moet!’, vroeg Lymée.
‘Natuurlijk, als Nahia dat ook oke vindt.’
Dat vond ze, dus ik kon Nahia een andere gerichtere opdracht geven ipv alleen ‘opruimen’.
‘Nahia jij bent handig in tapijt terugrollen en op de plek terugleggen. Dat mag jij doen.’
‘Hoe weet je dat mam? Dat ik dat goed kan?’
‘Daar heb ik een radartje voor lieverd.’
Al gniffelend en blakend van trots deed ze wat er van haar gevraagd werd.
‘Wil je ook nog even de boekjes terugleggen. Jij weet waar ze horen toch?’
Daar liep ze met alle (waarom zou je ook eerst een paar doen?) boeken richting de boekenbak. Bam! Alles op de grond. Maakte haar niets uit. Ze heeft vervolgens alle boeken één voor één in de bak gedaan.
Natuurlijk wist ik ook dat Lymée de grootste spierballen van het huis had die handig waren om het pianootje terug te zetten. Was ze het helemaal mee eens!
Uiteraard heb ik hier en daar ook wat meegeholpen en was alles binnen no-time toch weer netjes. Al leek het daar in het begin niet naartoe te gaan.
Ik merk vaak dat, vooral aan het einde van de dag, de focus bij kinderen weg is. Heerlijk gespeeld. Alle energie verbruikt en dan moeten ze zogenaamd ‘opruimen’. Maar waar begin je als alles door elkaar ligt en er totaal geen of niet genoeg overzicht meer is?
De tip die ik 13 jaar geleden tijdens mijn stage op een medisch kleuterdagverblijf opdeed was: geef gerichte taakjes!
Dat werkt. Ik herinner mijzelf er nog regelmatig aan.
???? Extra goed werkt het als je het nog even wat extra kracht bij zet door te zeggen dat je weet dat hij/zij dat juist kan om die of die reden.
Scheelt een hoop frustratie en zorgt voor een opgeruimd huis!
Liefs Kim