Tranen rollen over mijn wangen…
Ik zag net een stukje Serious Request op tv. Poeh, kwam dat even binnen. Als je als kind niet bij je ouders kan opgroeien of als ouders je kind niet bij je hebt. Ik wil er niet aan denken.
Wat voel ik mij gezegend en dankbaar dat ik gelukkig ben met mijn gezin en dat we onze lieve meisjes bij ons hebben.
Mijn dochter was aangeslagen. Ze vroeg waarom die mensen op tv moesten huilen. Pffff. Ik zag het verdriet in haar ogen.
“Wat gaan we doen Lymée?”
“Ik weet het niet mama.”
Ik weet het wel! Niets in mij twijfelde. Ik heb mijzelf aangeboden als (huil)baby- en ouderschapscoach. Op dit moment wordt gecheckt of mijn item: een coachingstraject ‘Van huilbaby naar blije baby’ geveild mag/kan worden.
Fingers crossed! Ik wil echt de wereld een beetje mooier maken en dat is nu samen met
DUIM JE MET MIJ MEE?