“Kim, heb je eeeeenig idee hoe ik een kind dat zo vastgeplakt zit aan haar speen de speen af te leren?”
“Uh, ja hoor! Gewoon niet meer geven.”
Eigenlijk is het heel simpel. ????
En ik weet dat velen er niet zo simpel naar kijken, want dat gejengel, gehuil, die driftbuien….
Kijk, ik ben een cold turkey persoon. In alle eerlijkheid deel ik dat met je. Zindelijkheidstraining? Mijn kids liet ik gewoon een paar dagen zonder luier lopen, want dat vonden (uh VINDEN) ze ge-wel-dig! Ik leerde de signalen herkennen, ik gaf deze terug aan mijn meisjes en uiteindelijk wisten ze wanneer ze op het potje moesten en binnen 3 dagen waren ze eigenlijk luiervrij.
Speentje? Dat wilde ik het liefst ook zo doen. Bij de jongste deed ik dat, omdat het speentje per ongeluk op het kinderdagverblijf was blijven liggen. Ik had een nieuwe kunnen kopen, maar ik dacht ‘die is gek! dat gaan we mooi niet doen.’ Ze was echt eventjes heel verdrietig, maar na uitleg van mijn kant accepteerde ze het ook. Op de momenten dat ze moe was vroeg ze er wel om en dan had ze het ook wel even moeilijk, maar we lasten er extra knuffelmomenten voor in.
Bij de oudste liep het iets anders. Plotselinge veranderingen vond ze erg lastig en dat maakte dat ik samen met haar (en ze was toen bijna 2 volgens mij) regeltjes rondom haar speengebruik heb opgesteld. Ze sliep toen tussen de middag al niet meer, maar had wel haar dipjes. Dat waren moeilijke momenten als ze geen speentje had. Samen hebben we toen twee kaartjes gemaakt die ze in mocht ruilen om, volgens mij 20 minuutjes, haar speentje te gebruiken. Echt, het waren DE meest fantastische momenten van haar peuterleventje! ???? Na een tijdje werden twee kaartjes één kaartje en na een tijdje deden we het speentje weg.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik was dat huilen, jengelen, ‘zeuren’ om die speen maar te krijgen zo kotsbeu op een gegeven moment. Soms leek het wel alsof de hele dag erom draaide of dat voelde gewoon zo, omdat ik zwanger was of later ook nog een baby had om voor te zorgen. Dit was in ieder geval voor haar een leuke manier om afscheid van haar speentje te nemen. Niet dat het minder lastig werd voor haar daardoor, maar ze kon het beter accepteren. Veel boze en verdrietige momenten had ze echt wel als ze haar speentje niet mocht voorheen, maar door die kaartjes had zij de controle en het overzicht.
Nouja, ik zei al ik ben een cold turkey kind of person dus ik stelde voor om uiteindelijk de speen gewoon in de prullenbak te gooien.
‘NEEEEEEEEE!! Dat mag niet mama!’
‘Oke. Wat wil je dan doen?’
‘Naar opa en oma sturen.’
Zo gezegd zo gedaan. Mijn moederhart brak echt wel even hoor. Samen hebben we er een mooie brief bij gemaakt en daar liepen we op weg naar de brievenbus….
Ze was heel verdrietig.
Volgens mij kan dit ook bijna niet zonder verdriet of boosheid bij je kindje. Dat moet je ook helemaal niet willen. Iets waar je kindje zo aan gehecht is geweest (voor sommigen wel een paar jaar!) doet ook pijn als dat weg wordt genomen. Het is kaal. Opeens moet je ergens anders je rust in vinden.
Het vraagt van ons dus een heel stuk mindset. Ga anders naar de situatie kijken en leef je in. Voor een enkeling is dat misschien even doorbijten, maar ook die gedachte is een keuze. It’s all-in the game! Wij zijn immers ook degenen die de speen ooit gegeven hebben en het niet weg hebben genomen toen het ‘ding’ zijn uiteindelijk doel al voorbij was geschoten.
‘Ach, zo zielig. Ze vindt het nog zo fijn.’
Uiteindelijk wordt het natuurlijk gewoon gewenning, dus het minste wat we dan kunnen doen is ons kind zien, horen en er voor hem/haar zijn. Ja toch?!
Lang verhaal kort: ik krijg met regelmaat de vraag hoe je nu die speen af kunt leren. Dat kan dus op één van mijn manieren, maar laat vooral in de comments jouw manier weten als je ‘dit al eens hebt doorstaan’. 😉
Mijn tips rondom het afleren van de speen:
- Stop het liefst voor het eerste jaar met het speentje. Dan dient het zijn eigenlijke doel niet meer.
- Kies er eerst voor om overdag af te bouwen als je kindje zowel overdag als ‘s nachts een speentje gebruikt.
- Kies voor een rustige periode om afscheid te nemen van de speen. Begin dus niet als jullie midden in een verhuizing zitten, er een nieuw gezinslid komt, je kind net begint bij de peuterspeelzaal of iets anders wat spannend kan zijn.
- Laat je kind een alternatief kiezen, bv. een fijn knuffeltje of even knuffelen met jou….
- Stel je erop in dat het een paar daagjes wennen is voor je kind en dat dit niet het meeste gezellige gedrag van je kind laat zien. Zie je kind, hoor je kind, wees er echt voor hem/haar. Uiteindelijk krijg je er een veel gezelliger kind voor terug (want er wordt niet meer 374x per dag om de speen gevraagd. Jeee!)
- Leg uit waarom je je kind gaat helpen met het afleren van de speen. Denk aan het eigenlijke doel van een speen voor een baby en het zuigreflex, spraakontwikkeling nu, tanden/kaakstand….
- Kies een manier die bij je kind past om afscheid van de speen te nemen: samen de speen doorknippen, begraven in de tuin en er een mooie bloem op planten, opsturen naar opa en oma, laat een ballon op met de speen eraan en zwaai het gedag, maak er een mooie slinger van als jullie een hele collectie hebben…
- …. of vergeet hem gewoon ergens 😉
Remember: een speen is geen troostmiddel. Jij bent er om tegemoet te komen aan de behoefte aan nabijheid of troost als je kindje verdrietig is!